Categorie: 2021

Het is de avond van 4 mei
We worden bevrijd
Straks 2 minuten stilte
Het is een pijnlijke kilte
De vogels stoppen met fluiten
Ze kunnen zich even niet uiten

Morgen 5 mei
We vieren feest
Dat het niet altijd zo is geweest
De tweede wereldoorlog is eigenlijk een soort boom
Elke tak staat voor iets, een tak voor de joden en de doden, een tak voor de concentratiekampen, de verzetslieden en de bezetten landen.
De Geallieerden heb de boom omgehakt in de hoop dat er een nieuwe mooiere, sterkere en grotere boom zou komen.
Die is er gekomen alleen er is een klein takje van de oude boom dat nooit meer zou weggaan
Want de pijn zou nooit vergaan.

Mensen hadden niks te eten.
Daarop kun je niet leven.
De joden worden uit gedreven.
De Duitsers zouden zich niet overgeven.
Konden ze maar naar het heden.
Wat was Hitler zijn reden.
Gelukkig leven wij nu in vrede.
Daarom herdenken wij wat de Duitsers deden.
En staan we stil voor de mensen die hier hebben gestreden.
Dan vergeet ik het verleden. En herdenken wij de mensen die zijn om gekomen tijdens de tweede wereld oorlog.
R.I.P.

Pijn
Bombardement
Joden
Auschwitz
Dit zijn de worden die mij herinneren aan die verschrikkelijke tijd een tijd vol spijt.
Een tijd waar mensen in tanks rijdt.
Ik kan het mij niet voorstellen om in die tijd te leven.
Ik denk dat ik zou rillen en beven.
Maar gelukkig is dit voorbij en leven gelukkig en vrij.

Wat een tijd was het toch!
Een tijd waar helemaal niks mocht.
Mensen zaten verscholen.
In kastjes en in holen.
Geen eten en geen vrijheid
En dat terwijl het Duitse leger zich verspreid.
Met kanonnen en pistolen
En ook met heel veel doden.
Veel joden werden vermoord
Vele vonden dat gestoord.
Van sommige is niets meer vernomen
Ze zijn waarschijnlijk omgekomen.
Met parachutes vielen ze binnen
De Duitsers gingen nog maar net beginnen.
Gelukkig hebben de Duitsers verloren
En nu willen we er niets meer van horen.

In 1940 kwamen de Duitsers Nederland binnen vallen
Zij verwoestten het leven van veel joodse mensen
Zij moesten onderduiken en mochten niet naar buiten of hard praten
Sommigen werden verraden door landverraders daarna worden ze meegenomen en vermoord
Zo ging het in de oorlog
Nu hoeven we niet onder te duiken of altijd op je hoede te zijn en we mogen zeggen wat we willen en de mening hebben die we willen dat is het fijne van vrijheid

Vliegtuigen vliegen boven je huis. Je zit bang thuis.
Je bedenkt wat gaat er gebeuren? Ondertussen hoor je gekraak van de deuren.
De Nazi’s hadden gewonnen en Nederland gedwongen.
Terugvechten had geen zin, want dit was nog maar het begin.
Al snel begon Hitler met borden verboden voor joden.
We moeten onderduiken achter boekenkasten, meubels en luiken.
Dit moet anders zei de koningin. We zetten de geallieerden in.
Uiteindelijk is het goed afgelopen. Dat was wat hopen.
Veel mensen zijn verwond of gedood. Andere moesten werken in een fabriek met lood.
We denken op de dag van vandaag aan hun, want in de oorlog waren ze onze helden.

Vroeger was er oorlog dat kun je je nu toch niet voorstellen.
Dat je toen als kind van elf aan een kogelschot moest herstellen.
Een man had de macht over veel landen.
Ook werden er joden vermoord dat is toch gestoord.
Ja vooral de joden hadden het zwaar.
Ze mochten niet meer naar bibliotheken, zwembaden en nog veel meer mochten ze niet.
Veel mensen hadden dan ook veel verdriet.
Iedereen heeft hard gestreden.
R.I.P naar het verleden.
Gelukkig is er nu vrede.

Alleen in een kleine kamer
Hopelijk komt er geen verrader
Aan het hopen dat je wordt bevrijd
En nu zit ik te wachten op mijn tapijt

Die rot moffen
Lieten heel Rotterdam ontploffen
Iedereen wilde Duitsland terugpakken
Maar vooral Hitler aanpakken

We zijn bevrijd de oorlog is voorbij
Heel Nederland is dolblij

Op 10 mei vielen de Duitsers Nederland binnen
En het volk begon angstig te rillen
In de grebbeberg begon het
En het was allesbehalve een pret
De kogels vlogen in het rond
En er vielen doden aan het front
Dat waren helden van eerste rang
Want ze vochten voor hun land angstig en bang
Maar veel overleefden het niet
En dat doet ons veel verdriet
Voor hun zijn we op 4 mei 2 minuten stil

Niet naar de bibliotheek.
Niet naar het park.
Niet naar het zwembad.
Niet naar de film.
Niet naar de sportclub.
Zelfs op sommige bankjes mocht je niet zitten.

En ook niet naar een gewone school.
De tweede wereldoorlog was hard en vreet.
En dat mag niet nog een keer gebeuren.