Categorie: Gedicht

Er was eens een man, hij moest onderduiken, dat kon hij goed gebruiken, want hij was niet zomaar een man, hij was een man, met een plan.

Hij wilde de oorlog stoppen, maar heeft het niet, ver kunnen schoppen.

In het verleden, heeft hij flink gestreden, hij ging kolen pikken, want hij liet zijn ouders niet stikken.

Terwijl hij kolen ging pikken, schoten die stommeriken, dood was hij, zijn leven voorbij.

Hij is erin gebleven en nu vrij, diep in ons hart heel dichtbij.

Vandaag heb ik vrij van werk. Wat zullen de Duitsers doen? De angst staat in mijn ogen. Vrede is zo vredig als een wolf.

Wat zullen de Duitsers doen! Ik zie een zee van stromende mensen. Vrede is zo vredig als een wolf. Maar soms komt de vrede niet!

Ik zie een zee van stromende mensen. Ik ben bang maar ook opgewonden. Maar soms komt de vrede niet! Wat moet ik nu?

Ik ben bang maar ook opgewonden. De angst staat in mijn ogen. Wat moet ik nu? Vandaag heb ik vrij van werk.

Mijn vrienden noemen me ome John. Als ik zo om me heen kijk, denk ik: wat een mooie dag.

Vandaag wordt er eindelijk geprotesteerd, wat een fijn gevoel.

Staken is zo sterk als vrede! Als ik zo om me heen kijk, denk ik: Wat een mooie dag.

Overal mensen, mensen en mensen. Staken is zo sterk als vrede! En iedereen is daar mee eens. Overal mensen, mensen en mensen.

Vrede kun je maken in je hoofd en om je heen. En iedereen is het daar mee eens. Leuk om dat te horen van binnen.

Vrede kun je maken in je hoofd en om je heen. Vandaag wordt er eindelijk geprotesteerd, wat een fijn gevoel. Leuk om dat te horen van binnen.

Mijn vrienden noemen me ome John.

Ik ben ome Ben, Je kunt me vinden op de markt. En vandaag is de dag, de dag dat we gaan staken! Ook al gaat het mis, we gaan de geschiedenis in! Want dit is de dag van hoop, geluk en moed! Maar tegelijkertijd van wanhoop, onheil, woede en verdriet…

Ik ben ome Ben. Vandaag is een mooie dag. En waarom, vroeg de marktmeester. Ik zei: want vandaag ga ik er doorheen, heen door mijn schild van wanhoop, woede en onheil. Ook al gaat het mis, we gaan de geschiedenis in.

Van hoop maak ik vaak gebruik. En wat er ook gebeurt, het maakt niet uit! Want ik sta nu op en ga er doorheen, heen door mijn schild van wanhoop, woede en onheil!

Want vandaag is de dag, hoe dan ook! We gaan de geschiedenis in! Want ik? Ik ben ome Ben! Vergeet die naam niet…

Van binnen en van buiten doet oorlog pijn.

En als het voorbij is, dan is dat heel fijn.

Gelukkig hebben we er van geleerd.

En de doden? Die worden nu vereerd.

Er zijn nu veel monumenten.

Als je er naar kijkt ga je terug naar al die momenten.

Het is heel erg wat er gebeurd is.

En oorlog is helemaal mis!

Oorlog is net een dode bloem die niet beter kan worden.

Elke dag mensen zien moorden.

Mensen om me heen. Ze zijn allemaal gemeen!

Niemand die bij elkaar hoort. Je wordt niet gelaten maar gestoord!

Maar waarom? We zijn allemaal hetzelfde soort.

Oorlog of Vrede. Waanzin of Rede. Lafheid of Moed. Slecht of Goed.

De wereld zit vol met licht, maar denk aan een kind met tranen in zijn gezicht!

Zou je winnen of verliezen? Of toch de slechte partij kiezen?

Op 5 mei zeggen wij: “De oorlog is nu VOORBIJ!’’

Tientallen jaren geleden waarin vele groepen streden.

De Duitsers tegen de Joden, er vielen miljoenen doden.

Mensen zonder geld en alles alleen maar met geweld.

Hield het dan nooit op? Hitler stond nog steeds voorop!

Dit is iets wat iemand raakt, dat mensen dit hebben meegemaakt!

De Tweede Wereldoorlog is nu dan wel voorbij, maar toch herdenken wij hier de slachtoffers op 4 mei.

Op 4 mei zeggen wij: ‘De oorlog, die is nu voorbij.’ Niemand is blij, dat denken wij, dat hoorden wij.

De oorlog is gestopt, maar of dat wel echt klopt? Oorlog is echt overal, maar waarom, waarom doen ze dit? Niemand weet het, zelfs ik niet.

Mensen moeten vluchten, Dat doen ze niet voor niets. Ze zijn bang en angstig, Ze rennen weg om die reden, de reden: de oorlog.

De oorlog moet stoppen.

En daar kunnen alleen wij wat aan doen, samen met elkaar.

Oorlog, wat is dat toch? Eigenlijk was het allemaal bedrog. Zeggen dat je het land beter maakt maar eigenlijk je idee afkraakt.

Hitler, de bedenker van dit allemaal, dat veroorzaakte een hoop kabaal. Hij liet mensen tanks bouwen en ze konden hem nog steeds vertrouwen.

Maar hoe kan dit dan, vroeg ik me af? Hij deed het in kleine stapjes, dat was heel laf. Niemand had iets door, hij was echt een kletsmajoor. Maar na de kristalnacht was het zeker. Hitler stond klaar met zijn leger.

Iedereen vind het nog steeds onvoorstelbaar wat er is gebeurd. Echt iedereen treurt. Ook al is de oorlog nu voorbij wij herdenken de slachtoffers van toen nu op 4 mei.

Een kille koude oorlog. Dat was het.

Mensen die elkaar de baas spelen. Mensen die elkaar verraden. Zo ging dat toen.

Verstoppen moest je je. Eigen wil had je niet.

Bommen die vallen. Mensen met honger. Niemand samen één.

Maar nu. Nu zij we er voor elkaar. We zijn vrij. Vrij van wil.

Wat zouden we zijn. Zijn zonder mensen die ons steunen.

Daarom. Daarom herdenken wij de mensen die niet hadden wat wij nu hebben. Samen staan we sterk. Samen zijn we één.

4 mei herdenken wij die in oorlog leefden. 5 mei vieren wij dat we vrij zijn.