Categorie: Gedicht

Midden in de nacht het is donker. De Duitsers hebben de macht.

Ik ben alleen thuis, mijn moeder is weg. Buiten hoor ik gegil.

Elk moment dat ik geen gil hoor, denk ik dat ik aan de beurt ben. Ik ben bang, midden in de nacht. Ik huil, de tranen lopen voorzichtig naar mijn kussen.

Het is gevaarlijk, het kan elk moment gebeuren. Soms word het zo stil dat ik denk dat ik de bloemen hoor/roepen: help! help! maar nog niet eens 1 minuut of ze zijn weer stil.

Ik ben bang. Ik hoor om de minuut een gil.

Het is al zolang bezig. Ik wil dat het stopt! Ik hoor de kat miauwen van angst. Het liefst zou ik helpen, maar de Duitsers kunnen elk moment komen.

Ik ben bang.

Ik ben een Duitser. Ik ben gedwongen te vechten.

Iedereen is bang voor me of scheldt me uit. Ze willen me weg. Ik hoor bij de Duitsers maar ik wil niet. Ik geef kinderen drop, dat mag niet.

Laatst moest ik zelfs meedoen aan een inval. We moesten een man oppakken; hij moest bij het Duitse leger.  Hij werd met veel te veel geweld het huis uit gesleept.

Ik kon het niet aanzien. Ik moest zijn vrouw onder schot houden. Ik had mijn pistool niet eens geladen.

Ik schaam me zo. Ik wil naar huis!

Mensen van de geschiedenis

Met een sombere gebeurtenis.

Dagen geen eten.

Met een lichaam vol vlooienbeten.

Een plek ver van het leven.

Met mensen die nare dingen beleven.

Niemand hier buiten weet ervan.

Niemand die dit verbeelden kan.

Ze moeten hard werken, maar niet voor de kost.

Het gaat maar door, we worden niet verlost.

Mensen wachten op hun naam.

Het gaat heel erg langzaam.

Als mijn naam wordt opgeroepen.

Voel ik er een traan uitfloepen.

Ze zeggen dat we moeten douchen.

Ik zie hoe ze mensen pushen.

Zo eindigt mijn korte bestaan.

Kort daarna is het met de oorlog gedaan.

Ik wil vrede, ik ben jood, ik zit al 3 weken beneden, al mijn vrienden zijn dood

ik ben jood, ik moet blijven staan, al mijn vrienden zijn dood, de trein komt er aan

ik moet blijven staan, ik vrees het ergste, de trein komt er aan, het is voorbij

ik vrees het ergste, we zitten al 3 weken beneden, het is voorbij, ik ben een jood

Oorlog is als de dood. Je raakt verdwaald in je angst. Waarom moet er oorlog zijn? Laat de wereld vrij zijn.

Je raakt verdwaald in je angst. Er is overal verraad alleen omdat er angst is. Laat de wereld vrij zijn. Iedereen heeft recht op een goed leven.

Er is overal verraad alleen omdat er angst is. Er gaan honderden mensen dood. Iedereen heeft recht op een goed leven. Alles ruikt naar narigheid.

Er gaan honderden mensen dood. Waarom moet er oorlog zijn? Alles ruikt naar narigheid. Oorlog is als de dood.

Ik ben Heinz de soldaat,

Ik ben Duits,

Ben ik mijn naam nog wel waard,

Iedereen noemt mij mof,

Ik ben Duits,

Maar ben ik wel een mof,

Ik wil niemand kwaad doen,

Maar mijn vaderland ook niet teleurstellen

Maar ben ik wel een mof,

Voor mij ben ik gewoon Heinz,

Ik wil mijn vaderland niet teleurstellen,

ik moet vechten voor vaderland

Voor mij ben ik gewoon Heinz,

Ben ik mijn naam nog wel waard,

Ik moet vechten voor vaderland,

Ik ben Heinz de soldaat.

Als ik een vogel was, zou ik nu vliegen zo ver ik kon. Maar ik kijk achter de tralies door naar de horizon.

Ik hoor voetstappen galmen door mijn huis, Ik hoor de huisheer zeggen, ze is niet thuis.

Maar opeens waait het gordijn zo snel opzij en de Duitsers, die zien mij. Het is te laat, het voelt niet goed.

Ik sta in een trein, rijd mijn dood tegemoet met mijn broertje aan mijn zij, zijn we toch nog heel even blij.

Daar loop ik achter het prikkeldraad in een lange rij. Alleen maar mensen die huilen, daar hoor ik nu bij.

Ik word steeds zwakker elke dag. Dan hoor ik dat ik eindelijk douchen mag. Dan springen de kranen open en ik krijg geen lucht. Dan lig ik daar en hoor mijn laatste zucht.

Opeens krijg ik vleugels en vlieg in de lucht. Nu eindelijk krijg ik mijn welverdiende rust.

Het is nacht, ik hoor iets, Een hard geluid maar toch ook zacht. Dan hoor ik een dreun achtervolgd door gegil.

Ik ren naar papa en mama, mijn zus is er ook al, ze huilt zacht. Dan hoor ik een hele harde dreun. Alles wordt zwart…

Dit is gebeurd in het verleden, nu in het heden kunnen wij ons dit niet voorstellen, maar toch is dit gebeurd met jongens en meisjes van onze leeftijd.

Ik kan galopperen in het bos. Ik kan zwemmen in de zee. Ik kan zingen op het podium, Omdat ik vrij ben.

Ik kan spelen met mijn vrienden. Ik kan lachen met mijn familie. Ik kan een feestje geven. Omdat ik vrij ben.

Wij kunnen samen zijn. Wij kunnen Koningsdag vieren. Wij kunnen het parlement kiezen. Omdat wij vrij zijn.

Maar ooit was er een tijd waar dit niet kon. Geen galopperen. Geen feest vieren. Geen spelen met vrienden. Omdat er toen geen vrijheid was.

Kan je je dat voorstellen?